زنبورهای عسل زندگی بسیار جالب و جذابی دارند که با شنیدن درمورد آن ها شگفت زده خواهید شد از ساخت کندو گرفته تا وظایف و کارهایی که انجام می دهند.

چرخه زندگی زنبور عسل جاودانه است. هر کلنی دارای سه نژاد بزرگ سال است:ملکه های تخم گذاری، نرهای تولید کننده اسپرم و کارگران مونث غیر تولید کننده. تنها وظیفه نرها، جفت گیری با ملکه در طول پروازهای جفت یابی فصلی، و تخلیه اسپرمشان است. زنبورهای عسل کارگر ممکن است شش هفته زندگی کنند، در حالی که ملکه ها می توانند تا پنج سال دوام بیاورند.
در اوایل تابستان، یک کلونی زنبور عسل متشکل از 500.000 "شهروند" در یک کندوی زنبور عسل است، چیزی که در نگاه اول شبیه به یک آشفتگی کامل به نظر می رسد، یک سازمان یافتگی فوق العاده دارد. تمامی اعضای جامعه، چه ملکه، کارگر یا نرها، هدف یکسانی دارند،تضمین بقای کلونی و زاد و ولد. برای رسیدن به این هدف، نقش زنبورهای عسل به روشنی تقسیم شده اند.

چرخه کامل زندگی زنبور های عسل:
چرخه زندگی زنبورهای عسل وقتی شروع می شود که یک تخم باز می شود. در مرحله اول رشد، فرزندان یک سیستم گوارشی، سیستم عصبی و پوشش بیرونی را تشکیل می دهند. هر عضو از یک کلونی به عنوان یک فرد بالغ با طول مدت متفاوت رشد می کند.، در طی 16 روز، ملکه ها به طور کامل بزرگ سال می شوند؛ در طی 24 روز، نرها و کارگران مونث به 21 روز برای طی تکامل لاروی و شفیره ای نیاز دارند.

در هر کلونی، یک ملکه تنها بر کارگران سلطه دارد، ملکه های آینده با مصرف مداوم ژله رویال، درون سلول های بزرگ تر رشد می کنند، در حالی که کارگران و نرها تنها در طول چند روز اول زندگیشان ژله رویال را تغذیه می کنند.

وقتی ملکه موجود می میرد و یا قادر به تخم گذاری نیست، کارگرها یک ملکه جدید را بزرگ می کنند. وقتی ملکه جدید به یک بزرگ سال جوان تبدیل می شود، او در پرواز با چندین نر جفت گیری می کند، با اسپرم منجمد از پرواز جفت گیری، شروع به تخم گذاری می کند.

ملکه زنبور عسل قادر به تخم گذاری تخم های نابارور است، که تبدیل به نر می شود و تخم های بارور شده که تبدیل به کارگران زن یا نسل جدید ملکه ها می شوند. علاوه بر تخم گذاری، ملکه کنترل می کند که چه چیزی درکلونی به وسیله فرومون انجام می شود، این ماده از رفتار یادگیری کارگران پشتیبانی می کند، آن ها را در کنار هم نگه می دارد (حتی در هنگام ازدحام)، رشد تخمدان ها و پرورش ملکه های جدید را سرکوب می کند و نرها را در طول فصل تولید جذب می کند.

هر سال ملکه برای جانشین خود راهی پیدا می کند، قبل از اینکه کندو را در اوایل تابستان با گروهی چندهزارتایی از زنبورها ترک کند، برای جامعه خود در سلول های ملکه که برای این کار آماده هستند، تخم گذاری می کند. یک ملکه جدید بزرگ شده است.

این ازدحام در یک خوشه بزرگ وزوز می کند و به دنبال یک خانه جدید می گردند، که این وضعیت مورد علاقه کندو داران است، که می تواند گروه های زنبور درختان را جمع کنند و به این ترتیب یک کندوی عسلی جدید برای زنبورهایی که به دنبال یک خانه جدید می گردند، پیدا کنند، اما این مساله همچنین به زنبورها نیز سود می رساند، چرا که زنبورهای عسل نمی توانند در حیات وحش بدون خانه دوام بیاورند و زنده بمانند.

برای زنده ماندن کلونی، ملکه زنبور عسل نیاز به گذاشتن تخم های بارور را دارد، کارگران به دنبال غذا می گردند، یک کندو قوی و خوب ایجاد می کنند، از لاروها مراقبت می کنند و از کلنی دربرابر دشمن محافظت می نمایند.

ملکه قبل از اینکه هر تخم را بگذارد، آنها را بررسی می کند و سپس در جایشان قرار می دهد. گذاشتن یک تخم تنها چند ثانیه طول می کشد و یک ملکه می تواند در عرض یک روز تا 2000 عدد تخم بگذارد.

وظایف زنبورهای عسل:

وقتی یک ملکه جوان و سالم تخم می گذارد، آن ها را در داخل سلول ها به دقت بسته بندی می کند. با افزایش سن ملکه، ذخیره اسپرم اش کاهش می یابد، در عوض، تخم های کمتری تولید می کند و الگوی تخم گذاری درون هر سلول کمتر منظم می شود.

کارگران، در ابتدا با ژله سلطنتی تغذیه می شوند؛ پس از آن عسل، شهد یا گرده و کمی آب می خورند، پس از 21 روز، کارگر بزرگ شده از سلول به همراه یک نیش سمی به همراه خارهای ریز برای دفاع به بیرون کندو می رود.

او در شش هفته زندگی تابستانه خود، بسته به سن اش، تقریباً همه وظایف مهم را در کندو انجام می دهد؛ و در زمستان آرام تر، بزرگ تر می شود. زنبور جوان ابتدا به مدت سه هفته در کندو زندگی می کند و سلول ها را تمیز می کند، شیره و گرده را از زنبورهای جستجوگر تمیز می کند، به نوزادان کوچک و بزرگ غذا می دهد، لانه را با موم بزرگ می کنند، و دما و رطوبت را در کندو تنظیم می کنند و در نهایت به یک زنبور محافظ در ورودی کندو تبدیل می شود. تنها در نیمه دوم زندگی او یک زنبور جستجوگر است که از کندو دور می شود و محیط اطراف شهد، گرده و آب را جستجو می کند.

زندگی زنبورهای عسل نر:
زنبورهای نر در جامعه زنبوان زندگی بسیار دشواری دارند، نه فقط به این دلیل که به طور قابل توجهی در اقلیت هستند، بلکه به این دلیل که آن ها در فصل بهار از تخم غیربارور شده پرورش می یابند و تنها ماموریتشان در زندگی باروری یک ملکه است. در ابتدای زندگیشان برای چند روز یا چند هفته همه چیز دارند و میخورند و میخوابند، اما در ماه می، به محض اینکه ملکه از نظر جنسی به بلوغ می رسد، این خوش گذرانی به پایان می رسد.

آنها بارها با هزاران هزاران زنبور نر دیگر برای رسیدن به ملکه در پرواز عروسی رقابت می کند. اگر موفق شوند، از کل ذخیره اسپرم خود استفاده می کند و می میرند. در تابستان، در پایان سال زنبوری، نرهای ناموفق، از نظر اجتماعی منزوی می شوند، کارگران از دادن غذا به آنها خودداری می کنند، آن ها را دور می کنند و یا از بازگشتشان به کندو جلوگیری می کنند.

سازه کندو و شانه عسل:

کندوهای عسل، آثار هنری هستنند و خانه زنبور عسل می باشند. این روزها به ندرت در حیات وحش پیدا می شوند . به طور کلی زنبورداران کلونی هایی را برای زنبورهای عسل فراهم می کنند، شانه های عسل شامل پنج جعبه چوبی یا پلاستیکی (فریم) است که روی هم انباشته می شوند، و در آن ها قالب های چوبی متحرک به عنوان پایه ای برای ساخت کندو قرار داده می شوند. حفره پرواز در پایین قرار دارد 

سپس کارگران به طور جداگانه لانه زنبوری را در فریم های چوبی از بالا به پایین، با استفاده از موم زنبور عسل تولید شده در بدن خودشان می سازند، با بیرون ریختن موم در مقیاس های کوچک، آنها را با دهان خود با ترشح غدد لنفاوی خود مخلوط می کنند، مومی که در این روش تهیه می شود، به طور یکپارچه به کندو موجود افزوده می شوند. 125 هزار تولید کننده موم برای 100 گرم موم نیاز است. برای شروع، سلول ها تقریباً مدور و یا استوانه ای هستند. وقتی شش ضلعی ها تکمیل شدند، دیوارهای سلول ها دارای ضخامت یکدست و به اندازه 0.07 میلیمتر هستند و همیشه بین 8 تا 10 میلی متر از هم فاصله دارند.

زنبورهای عسل جوان در مرکز کندو بزرگ می شوند، به محض اینکه این لاروها به اندازه کافی بزرگ می شوند. در بیشتر طول سال، دما در کندو در حالت مطلوب 35 درجه سلسیوس قرار دارد، در ترکیب با تراکم حشرات در فضای سرپوشیده، اینها شرایط ایده آل برای گسترش بیماری هستند، اما زنبور به خوبی برای این کار نیز آماده است، آنها فولاد سیمانی (پروپولیس) را از رزین و گرده درخت ایجاد می کند و از آن برای آب بندی سوراخ های کوچک و شکاف استفاده می کند ، تا آفت ها را کشته یا بیرون کنند.

داخل سلول های جوجه کشی نیز یک غشای زیبا از پروپولیس پوشانده شده است، اگر هوا بیش از حد گرم باشد، زنبورها در حفره پرواز جریان خنک کننده هوا را با استفاده از حرکات بال ایجاد می کنند.

خنک کننده از طریق تبخیر آب که توسط زنبوره ای جستجوگر تامین می شود، شدت می گیرد و اگر هوا بیش از حد در لانه سرد شود، زنبورها (یا زنبور عسل گرما) درجه حرارت را در سلول های خالی بین نوزادان با استفاده از ارتعاشات ماهیچه افزایش می دهند.

تقویم سالیانه زنبورهای عسل و تقسیم وظایف در ماههای مختلف

یک سال زنبور عسلی، بسته به مکان و آب و هوا، یک دنباله دقیق را دنبال می کند:

آگوست / سپتامبر:

مراقبت از نوزادان زمستانی آغاز می شود، با استفاده از ذخایر چربی و پروتئین بیشتر زندگی می کنند و برای زنده ماندن در زمستان آمادگی بهتری دارند و نرها نیز از کلنی بیرون رانده می شوند.

اکتبر تا فوریه:

خوشه هایی از زنبورها در چندین فضای کندو شکل می گیرند، زنبورها عسل ذخیره شده را مصرف می کنند، ملکه را گرم نگه می دارند و به او غذا می دهند.در اواخر زمستان، یک نوزاد جدید خلق می شود و به محض اینکه درجه حرارت خارج از 10 درجه سلسیوس برسد، اولین پرواز شناسایی شروع می شود و اگر گرده در دسترس باشد، پرورش نوزادان آغاز می شود.

مارس / آوریل:

زنبورها با عمر زیاد زمستانی با زنبورهای جوان تابستانی جایگزین می شوند و زمانی که زنبورها مقدار بیشتری از مواد غذایی را برداشت می کنند، مکان های ذخیره سازی ایجاد می شوند و پرورش زنبورهای نر کم کم شروع می شود و کندو دار نیز شروع به برداشت عسل می کند.

می تا جولای:

در این زمان توسعه کلونی زنبور به اوج خود می رسد. این کلونی، سلول های ملکه را ایجاد می کند و برای تقسیم جمعیت آماده می شود.